Różnice społeczne i ekonomiczne między obszarami miejskimi i wiejskimi, mniejszymi i bardziej rozwiniętymi mają bezpośredni wpływ na możliwości edukacyjne dorosłych. Na obszarach słabiej rozwiniętych, zwłaszcza wiejskich, poza szkołami istnieją niewielkie możliwości dalszego kształcenia, szkolenia zawodowego lub ogólnie pojętego uczenia się przez całe życie. Ponadto formalny system edukacji często nie obejmuje dużej części populacji i odbiera możliwości uczenia się i rozwoju osobom w niekorzystnej sytuacji społeczno-ekonomicznej i na zmarginalizowanych obszarach. Dlatego zapewnienie dostępu do możliwości uczenia się przez całe życie osobom dorosłym z tych obszarów i w niekorzystnej sytuacji pozostaje wyzwaniem dla większości krajów europejskich. Tworzenie odpowiedniej infrastruktury uczenia się przez całe życie wiąże się z mądrym wykorzystaniem dostępnych zasobów na poziomie lokalnym, budowaniem spójności pomiędzy lokalnymi podmiotami oraz przybliżaniem nauki do osoby uczącej się w jak największym stopniu. Uczenie się w społeczności lokalnej jest z pewnością rozwiązaniem pozwalającym na wyrównanie dostępu do nauki w różnych grupach społeczno-ekonomicznych oraz na zachęcanie do szerokiego i integracyjnego uczestnictwa, co jest kluczem do sukcesu działań w zakresie podnoszenia kwalifikacji.